In 1671 werd hier een hoog, vierkant huis met op iedere hoek een toren opgetrokken. Er was vervolgens sprake van veel verschillende eigenaren, tot het goed in 1823 werd gekocht door dr. Johann Albert Luyken, arts, botanicus en dendroloog (boomkundige). Hij gaf het in oorsprong 17de-eeuwse hoofdgebouw zijn huidige uiterlijk. Het huis werd toen onder andere uitgebreid met twee licht gebogen zijvleugels. Om een grote plantaan te sparen, buigen de vleugels niet naar voren, maar naar achteren. De omringende aanleg werd door de befaamde tuinarchitect J.D. Zocher jr. gewijzigd in landschappelijke stijl met onder andere slingerpaden. Luyken liet als dendroloog veel bijzondere en exotische bomen planten. Ook is er op Landfort nog een bijzonder zeldzame Ottomaanse/Turkse duiventil te zien.

Door bombardementen in de Tweede Wereldoorlog liep buitenplaats Landfort veel schade op, maar na een grootscheepse restauratie (1998) zijn het huis en delen van de tuin weer hersteld. Sinds 2017 is de stichting Erfgoed Landfort (sEL) eigenaar van het park. Er liggen hiermee concrete plannen om Landfort zijn oorspronkelijke grandeur weer terug te geven. Veel hiervan zijn inmiddels gerealiseerd.

LKantfort is rijksbeschermd als  ‘complex historische buitenplaats’ met  diverse complexonderdelen.

Foto: Creative Commons – Ziko van Dijk.